Patron Szkoły Podstawowej nr 1 w Piwnicznej-Zdroju
Treść
prof. SZYMON KOPYTKO
Szymon Kopytko urodził się 15 lipca 1879 roku w Piwnicznej jako syn urzędnika kolejowego Władysława i Marii z Lompartów. Tu uczęszczał do szkoły elementarnej. Gimnazjum ukończył w Nowym Sączu, gdzie 15 czerwca 1900r. z wyróżnieniem złożył egzamin dojrzałości. Studia wyższe odbył na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego pod kierunkiem Józefa Kallenbacha i Wilhelma Bruchnalskiego.
Wysokie oceny z egzaminów i prac seminaryjnych sprawiły, że już na czwartym roku studiów otrzymał posadę zastępcy nauczyciela w II gimnazjum we Lwowie, gdzie przez trzy lata (od 1903 do 1906 roku) uczył języka polskiego, niemieckiego, łaciny i greki.
Po ukończeniu studiów otrzymał stałą posadę nauczyciela gimnazjum w Brodach. W 1907r. złożył we Lwowie egzamin nauczycielski, który obejmował język polski, jako przedmiot główny i filologię klasyczną jako poboczny.
W 1910 r. Rada szkolna krajowa we Lwowie nadała nu tytuł c.k. profesora.
W 1911 r. został przeniesiony do Nowego Sącza. Przez 10 lat pracował w II gimnazjum, a w latach 1920-1936 w gimnazjum im. Jana Długosza, skąd przeszedł na emeryturę.
Szymon Kopytko po przejściu na emeryturę był dyrektorem Gimnazjum Samorządowego w Nowym Sączu (1937-1939). Okupację niemiecką spędził z najbliższą rodziną w swoim domu w Piwnicznej przy ul. Gąsiorowskiego, gdzie także prowadził konspiracyjne nauczanie młodzieży.
W 1941 r. Szymon Kopytko, razem z ks. Piotrem Lewandowskim i Józefem Michalikiem wszedł w skład delegatury Rady Głównej Opiekuńczej, utworzonej w Generalnej Guberni dla prowadzenia opieki społecznej na terenie powiatu nowosądeckiego.
W lutym 1945 założył Gimnazjum Prywatne w Piwnicznej, które dzięki jego staraniom uzyskało w 1946 roku pełne prawa szkół państwowych.
Później pracował w Liceum Pedagogicznym w Starym Sączu (od 1949-1951) oraz przez kilka lat prowadził bibliotekę miejską w Piwnicznej i uczył języka francuskiego w miejscowej szkole (do 1953).
W końcu życia ponownie zamieszkał w Nowym Sączu, gdzie w 1967r. otrzymał z Ministerstwa Oświaty specjalną emeryturę dla zasłużonych nauczycieli.
Zmarł 23 lutego 1969 r. w Nowym Sączu i został pochowany w rodzinnym grobowcu w Piwnicznej.
Przez całe życie odznaczał się wielką dobrocią, wysoką kulturą osobistą i erudycją, które powodowały, że był uwielbiany przez młodzież.
Znany był również jako gorący patriota i społecznik; aktywny działacz „Sokoła” w Nowym Sączu, gdzie bezpłatnie prowadził bibliotekę tego Towarzystwa; członek Stowarzyszenia Śpiewaczego „Echo” i Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Był także cenionym mówcą i prelegentem z racji używania pięknej polszczyzny.
Szymon Kopytko w ciągu swojego długiego życia posiadał wielu przyjaciół i znajomych, jak: poeta Jan Kasprowicz, lekarz Juliusz Gąsiorowski, a przede wszystkim prof. Stanisław Łempicki, który go uwiecznił w swoich wspomnieniach.
Nie obce mu były zainteresowania naukowe, gdyż ogłosił drukiem rozprawę o twórczości Alojzego Felińskiego.
Liczne prelekcje, jakie głosił w Piwnicznej, jego praca w bibliotece, szkole, obecność w życiu wspólnoty parafialnej i przede wszystkim praca nauczycielska, zabiegi o funkcjonowanie szkoły średniej w rodzinnym mieście, jej prowadzenie stawiają Szymona Kopytkę w rzędzie znanych i zasłużonych piwniczan. Jako obywatel, jako świetny i mądry pedagog, wychowawca wielu pokoleń młodzieży w szkołach, w których pracował i tu w Piwnicznej, człowiek wielkiej wiedzy, i ciągle tej wiedzy szukający, wszechstronnie aktywny - może być przykładem dla każdego, kto chce być użyteczny swojemu miejscu w sposób, do jakiego jest przygotowany.
A my dziś żyjący w jakże innych warunkach możemy być dumni z rodaka, którego wiedza, osobista kultura i wielka skromność są godne naśladowania.